Drenaż limfatyczny

Manualny drenaż limfatyczny

Określenie drenaż nie jest przypadkowe, ma służyć odróżnieniu tej metody od wszelkich innych form masażu, zarówno pod względem celów tej terapii, jak i sposobu wykonania.

MDL polega na delikatnym, powierzchownym odkształcaniu tkanek, przeprowadzanym ze zmiennym naciskiem przy użyciu charakterystycznych technik. Specyfiką terapii obrzękowej jest to, że drenażem objęty jest nie tylko obszar samego obrzęku, lecz prawie całe ciało. Zabieg rozpoczyna się w okolicy szyi, u zbiegu głównych pni limfatycznych z układem żylnym, następnie obejmuje ćwiartki tułowia wolne od obrzęku, przyległe do kończyny obrzękniętej, a na końcu obszar samego obrzęku. W żadnym momencie zabieg nie jest bolesny dla pacjenta.

Umiejętne wykonanie zabiegu prowadzi do zwiększenia zdolności transportowej układu chłonnego, a przez to zredukowania obrzęku, rozluźnia tkanki i zmniejsza dolegliwości.

Funkcją układu chłonnego jest transport płynu wraz z innymi substancjami (wielocząsteczkowymi białkami, hormonami, witaminami itp.) z przestrzeni międzykomórkowej do układu żylnego, oczyszczanie organizmu z toksyn, produktów przemiany materii, wirusów i bakterii oraz reakcje obronno - odpornościowe. Właściwe stymulowanie układu chłonnego przez manualny drenaż limfatyczny, wpływa na prawidłowość jego funkcjonowania, wspiera zwłaszcza funkcję transportową.

W przypadku niektórych obrzęków, manualny drenaż limfatyczny jest wzbogacany o:

  • techniki stosowane w terapii obrzęków limfatycznych - pozwalające na redukcję ultrafiltratu, zawartości substancji białkowych (głównie glikozaminoglikanów) i rozluźnienie zwłóknień tkanki w obrębie obrzęku,
  • mobilizację blizn pooperacyjnych i popromiennych,
  • techniki specjalne, m. in. drenaż powierzchowny i głęboki brzucha.

Zabiegi MDL przeważnie łączy się z terapią uciskową. Pozwala to na utrzymanie efektów drenażu poprzez zwiększenie reabsorpcji płynów na poziomie naczyniowym. Może ona przybrać formę bandażowania lub tekstyliów uciskowych.

Facebook