PNF – Prorioceptive Neuromuscular Facilitation
Istotę koncepcji PNF zawarto w nazwie: proprioceptywne (dotyczące receptorów ciała) nerwowo-mięśniowe torowanie (ułatwianie, facilitowanie) ruchu. PNF proponuje pacjentowi terapię bezbolesną i funkcjonalną. Czyli zgodną z potrzebami ruchowymi zgłaszanymi przez chorego i wzorowaną na naturalnych ruchach zdrowego człowieka.
Zgodnie z koncepcją PNF badanie i terapia stanowią integralną całość wzajemnie się uzupełniając. PNF proponuje ruchy naturalne, które przebiegają trójpłaszczyznowo i są zbliżone do czynności dnia codziennego.
Uwzględnienie podczas planowania terapii potrzeb ruchowych i problemów zgłaszanych przez chorego przynosi wiele korzyści i czyni z PNF metodę przyjazną dla pacjenta, opartą na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji.
PNF gwarantuje również wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego, przy niewielkich wymaganiach sprzętowych.
Zalety PNF:
- terapia jest bezpieczna, diagnoza i ćwiczenia stanowią nierozłączną całość,
- metoda przyjazna pacjentowi, bezbolesna,
- umożliwia pracę z pacjentami o różnych poziomach dysfunkcji, od ruchowych (ortopedycznych) do wegetatywnych (neurologicznych),
- pozwala edukować pacjenta i zwiększać jego świadomość dotyczącą terapii, pacjent może wykonywać ćwiczenia usprawniające w domu,
- leczenie postępuje w sposób logiczny i zorganizowany,
- każde działanie w danym ćwiczeniu odnosi się do konkretnego celu i jest logicznym, przejściem od poprzedniej aktywności oraz prowadzi do następnego działania
- rehabilitacja wg koncepcji PNF nie wymaga praktycznie żadnego sprzętu,
- wysoka efektywność terapii, osiągana dzięki holistycznemu podejściu, wnikliwej analizie problemu i zastosowaniu skutecznych ćwiczeń,
- rehabilitacja wg koncepcji PNF pozwala na ponowne zainicjowanie ruchu uszkodzonych kończyn, pozwala na zmianę szybkości i płynności ruchu, polepsza koordynację i kontrolę ruchową, zwiększa zakres ruchomości, stabilność, siłę, wytrzymałość i elastyczność mięśni (obecnie najszybszy i najbardziej efektywny sposób zwiększenia elastyczności), zmniejsza ból, polepsza motorykę, co wpływa korzystnie na biomechanikę, zmniejsza zmęczenie i pomaga zapobiegać urazom.
Zastosowanie w schorzeniach ortopedycznych:
- zaburzenia funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej (w przypadkach pacjentów pooperacyjnych),
- choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),
- złamania i zwichnięcia,
- uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu (mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych),
- zaburzenia tzw. propriocepcji (na skutek doznanego urazu tkanek miękkich),
- zaburzenia prawidłowej postawy – reedukacja posturalna,
- bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego,
- neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego,
- zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja),
- leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn.
Zastosowanie w schorzeniach neurologicznych:
- SM – stwardnienie rozsiane,
- SLA – rdzeniowy zanik mięśni,
- choroba Parkinsona,
- MPDz – mózgowe porażenie dziecięce,
- udary mózgu,
- uszkodzenie nerwów obwodowych,
- niedowłady kończyn,
- choroby nerwowo-mięśniowe,
- polio.
Więcej informacji uzyskają Państwo odwiedzając stronę Polskiego Stowarzyszenia PNF: